Corry van der Valk, de moeder van Stijn, Sjoerd en Derk Langebeek vertelt ons trots over het leven van haar eigen moeder, Corry van der Valk-de Wit. Oma Corry is de schakel in de verbondenheid met Texel. De verbondenheid die na vele jaren heeft geresulteerd in een Van der Valk hotel op Texel. Het hotel waar Tjomme en Corry samen met hun zonen zo hard aan hebben gewerkt. Corry denkt nog regelmatig hoe jammer het is dat haar moeder dit niet meer heeft mee mogen maken. 

Oma Corry is geboren in Zuid-Eierland, op het noordelijke deel van Texel. In 1926 opende ze haar ogen voor een wereld op de grote boerderij van haar ouders, genaamd ‘De Vooruitgang’. Een wereld waar schapen graasden op uitgestrekte weilanden en hard werd gewerkt door de familie. Ze deelde deze wereld met drie zussen en een jonger broertje en samen met hun ouders verzorgden zij de boerderij die jarenlang in de familie bleef. 

De dagen begonnen vroeg en werden gevuld met het hoeden van schapen, het bewerken van het land en het verzorgen van de boerderij. Ieder jaar stond het voorjaar in het teken van lammetjes en dit werd door de jaren van generatie op generatie doorgegeven, door de zogenaamde paplammetjes. Ondanks de landelijke omgeving ging oma Corry naar school in het nabijgelegen De Cocksdorp. Het klaslokaal, een tijdcapsule van haar jeugd, is nog steeds te bewonderen in de zogenaamde ‘Eilandgalerij’. De galerij in het voormalige buurtschooltje is een herinnering aan de dagen van krijtjes en schoolbanken met dromen die groter waren dan de duinen van Texel.

Toen de oorlog uitbrak, voelde de familie De Wit de impact op Texel anders dan op het vasteland. Ondanks de afstand van het vasteland, brachten zij in het huis ook onderduikers onder. Het gezin deelde hun tafel en hun leven met hen. Een zus van oma Corry vond zelfs liefde in de meest onwaarschijnlijke omstandigheden. Zij trouwde met een onderduiker, die een stukje van het vasteland meenam naar Texel.

Terwijl de oorlogswolken boven het eiland hingen, bleef oma Corry dromen van het vasteland. Het verlangen naar een grotere wereld en het ontdekken groeide met de jaren. Hoeveel ze ook hield van Texel, het voelde soms beperkend voor het meisje dat droomde van meer dan het leven op het eiland.

Nico, de enige broer van oma Corry, bleef trouw aan het eiland en het erfgoed van de familie. Hij koos ervoor om op Texel te blijven. Boerderij ‘De Vooruitgang’ werd echter na vele jaren verkocht en is nu een woonhuis. Op de andere familieboerderij, genaamd ‘Breda’, werd nog vele jaren geboerd door de zoon van Nico: Piet de Wit. Gezien er geen opvolging meer is zal de boerderij op termijn in andere handen komen.

blijft er altijd een stukje van het verleden bewaard op het eiland dat al zo lang bij de familie De Wit had gehoord. De herinneringen aan de jeugd van oma Corry blijven bestaan met de komst van ‘Van der Valk Texel-de Koog’ en het doorgeven van tradities van generatie op generatie. Zo hebben Tjomme en Corry jaren later ook hun jongens grootgebracht met de paplammetjes in het voorjaar.

Terwijl oma Corry haar jonge leven op Texel leidde, bracht ze zo nu en dan een familiebezoek aan het vasteland, waar ze de broers van Klaas van der Valk ontmoette. Deze ontmoetingen liepen al snel uit op fijne vriendschappen. Toen Klaas op een dag vanuit Voorschoten naar Texel ging, kreeg hij van zijn broers de instructie de groeten te doen aan hun vriendin. Toen de bel ging in het Texelse Zuid-Eierland, waren haar ouders verrast. Een jongeman die aan de deur kwam voor hun dochter? Wat had dit te betekenen? Toen zij aan de deur verscheen, sprong de vonk meteen over.

Destijds werkte de ongeveer 25-jarige Klaas van der Valk in 'De Gouden Leeuw' in Voorschoten, eigendom van zijn vader Martinus. 'De Gouden Leeuw', ooit een uitspanning met speeltuin, was omgetoverd tot een café. Hier konden mensen onderweg naar Den Haag stoppen voor een kopje koffie. Het café werd door de jaren heen steeds meer uitgebreid. Je kon er uiteindelijk zelfs een hapje eten. Het café bestaat nog steeds, maar is nu een modern Van der Valk hotel. 

Toen de verliefde oma Corry met Klaas meeging naar de overkant, werkten ze samen een tijdje in ‘De Gouden Leeuw’. Oma Corry bleek meteen een waar horecatalent te zijn met een passie voor gastvrijheid en klantvriendelijkheid. In 1956 was het moment daar, Klaas en oma Corry vertrokken samen met hun vier kinderen naar De Bilt. Hier kochten ze een kleine uitspanning langs de oude doorgaande weg naar Utrecht. Dit maakten ze tot hun eigen plekje: De Biltsche Hoek. Ondanks dat oma Corry op dat moment hoogzwanger was, werkte ze hard aan het opzetten van het nieuwe bedrijf. In De Bilt bracht ze nog eens vijf kinderen ter wereld, waaronder hun achtste kind; Corry van der Valk. Helaas overleed Klaas in 1969, dit zorgde ervoor dat oma Corry er alleen voor kwam te staan. Ondanks de moeilijke tijd die daarop volgde met de zorg voor negen kinderen en een bedrijf, slaagde oma Corry erin iets prachtigs neer te zetten. Het hotel-restaurant staat er nog steeds en draagt nu de naam ‘Van der Valk De Bilt-Utrecht'.

Ook al was haar nieuwe leven op het vasteland, in haar hart bleef oma Corry altijd verbonden met Texel. Jaarlijkse bezoeken aan familie op het eiland werden doorgegeven van generatie op generatie. Zo gaven Tjomme en Corry deze liefde ook door aan hun drie zonen. Het gezin bracht jaarlijks vakanties door op Texel, wellicht werd hier de kiem gelegd voor droom van een hotel op het eiland. 

De sterke band van Corry van der Valk met het eiland werd weerspiegeld in talloze bezoekjes gedurende haar leven, waarbij Tjomme en Corry hun liefde voor Texel deelde met hun drie zonen. Na het succesvol openen van het tweede hotel van de familie, 'Van der Valk Hotel Groningen-Hoogkerk', bleef de grote wens om nog een hotel te realiseren altijd aanwezig.

Na jaren deed zich in 2020 een unieke mogelijkheid voor: hotel ‘De Pelikaan’ op Texel kwam te koop. Dit was het moment om de cirkel rond te maken. In het begin van 2021 begonnen ze direct aan de transformatie van een 3-sterrenhotel naar een 4-sterrenhotel. Een stressvolle onderneming die precies samenviel met de uitdagende coronaperiode, waardoor het opstarten niet zonder obstakels verliep. Toch zijn zij erin geslaagd een prachtig en sfeervol hotel neer te zetten in De Koog. En de familie is nog niet klaar, want ook in 2024 staan er verbouwplannen op de agenda.

Wij vroegen Corry wat haar moeder ervan had gevonden dat het hotel zich nu op het betekenisvolle eiland bevindt. Ze reageerde ontroerd: “Dat had ze prachtig gevonden, het is ontzettend jammer dat ze dat niet heeft meegemaakt.” Ook de broers en zussen van Corry koesteren het project. Opvallend is dat ook de familie van Tjomme altijd een sterke band heeft gehad met Texel, het is een gedeelde liefde binnen beide kanten van de familie. 

Trots straalt uit de woorden van Corry wanneer ze spreekt over Derk en Lisa, die daar zo iets moois neerzetten elke dag. De band met het eiland blijft altijd bestaan en wordt versterkt door de komst van het hotel. Voor Corry, Tjomme, Stijn, Sjoerd en Derk is het hotel meer dan alleen een onderneming; het is voortgekomen uit een diepgevoelde verbondenheid met Texel, een erfenis van gevoel en liefde die de generaties met elkaar verbindt.